Panik Yok

Bonibonlar adıyla instagramda bir hesabım var belki biliyorsunuzdur. Bir nevi günlük gibi kullandığım, benimkilerin bonibonluklarını paylaştığım... Çoğu benim gibi anne olan takipçilerimle çocuklarımızın hikayelerini paylaşıp, annelik sürecinde yoldaşlık ediyoruz birbirimize...

Geçenlerde bir takipçim "İpek Hanım ne kadar paniksiniz hayata karşı... Biraz sakinleşseniz..." diye bir yorum yapmış bana. Şaşırdım. Ben kendimi hiç de panikteymiş gibi filan hissetmiyorum ama oradan bakınca öyle mi gözüküyorum acaba? Hani benim gibi anne arkadaşlara dert yanıp, yaşadıklarımı aktarırken bazı ayrıntıların komiklikliğini yansıtabilmek adına hafiften abartıyorum ya... İşte onlar yanlış mı anlaşılıyor acaba? Acaba gereksiz yere insanları korkutuyor muyum farkında olmadan... İşte şimdi aldı mı beni bir panik?!?

Gün geçtikçe kolaylaşacak diye ümit edip, zorluklarından yakındığımı duyunca hayal kırıklığına uğrayan, bana dert yanan anneler var bir de. Vallahi niyetim korkutmak değil. İşin özü şu, malum bakıcımız gitti, düzenimiz bozuldu ve normale göre "yaramazlığı" bol kepçeden kaçan bonibonlarla bazen biraz zorlanıyorum tabii. E normal herhalde. Ama yine de çok eğleniyorum ben! Vallahi eğleniyorum. Bardağın eğlenceli yanından bakarsanız, gülecek çok şey var aslında.

Diyeceğim o ki bozmayın moralinizi... Zorlaşmıyor ama boyut değiştiriyor. Kendini ifade etmekle kalmayıp fazlaca muzur bahaneler üretebilecek kadar dilimize hakim iki afacanla hergün yeni maceralar yaşıyorsunuz.

Kısaca, panikte olduğum filan yok meraklanmayın gayet iyiyim, çok yoruluyorum evet ama çok da eğleniyoruz biz. Minik ve komik ayrıntıları farkettikçe sizle paylaşmak istiyorum, maksadım benimle benzer durumları yaşadığını tahmin ettiğim ve çoğu zaman sinirleri yıpranan annelere bir doz gülümseme verebilmek. Çoğu zaman ağlanacak halimize beraber gülmemizi sağlamak. Ama yine de bundan sonra, olası yanlış anlaşmaları engellemek adına daha açıklayıcı olacağım söz!

Ve hemen taze taze yaşadığımız bir bonibonluğu aktarayım size bitirirken...

İşte korkunç Yaman

Yeni bir bakıcı başladı. Yaman kendisiyle bir türlü anlaşamıyor. Sürekli azarlıyor kadıncağızı, her fırsatta tersliyor.
Geçen akşam bir baktım Yaman kadıncağıza bağıyor:

"Hayır sana oradan çıkmayacaksın dedim!!Açma şu kapıyı!!!!"

Hayırdır ne oldu diye gidip bakayım dedim. Yaman ortada kahraman edasıyla geziyor.
"Abla nerde Yaman?"
"Bilmiyorum!"...
"Nur Hanııım?! Nur Hanıııım nerdesiniz?"
Sıkı sıkıya kapanmış tuvalet kapısının ardından sesi geliyor "Burdayıııııım"
"Haydaaa ne işiniz var orada Nur Hanım? Niye çıkmıyorsunuz?"



Neymiş ellerini yıkarken yardım etmek istemiş Yaman Beyimiz kızmış, ceza vermiş... Kadıncağız da bildiğin itaat etmiş bacak kadar çocuğa! Kapı kilitli filan da değil ha! İstese açar ama öyle bir korkuyor ki Yaman'ın tersinden, kapı mühürle kapatılmış gibi dokunmuyor bile... Kendini sevdirmek istiyor kadıncağız, tersleşmek de istemiyor ya... Öööyle kapı arkasında bekliyor yavrum...

İşte böyle... Zorlansanız da, çıldırsanız da gülümsemenizi sağlayan, size enerji veren o annelik yanınız hiç eksilmesin...

Bir takım bonibonluklar peşinde

 Sevgiyle...

İpek