BLASTOSİST TRANSFERİ

Transferden hemen önce

Blastosist döllenen, bölünmeye başlayan ve 5 gün boyunca laboratuar ortamında gelişimi gözlenen embriyolara deniyor. Blastosist dönemine ulaşmış olan embriyolar, gelişimlerinde daha ileri bir aşamaya eriştiği için rahme tutunma şanslarının dolayısıyla gebelik şansının da daha fazla olduğu belirtiliyor. Çok şükür 5 gün sonuna sağlıkla ulaşan embriyolarım olmuştu. Ve blastosist transferi yapılabilecekti.

5 günün sonunda eşim ve teyzemle beraber tüp bebek merkezine gittik. Tedavinin son aşamasına büyük kavuşmaya sıra gelmişti. İkizlerim olmasını çok istiyordum, doktorum 2 embriyo transferi yapılmasını kabul etti. Transfer işlemi çok kolay bir işlem, tek sorun abdominal ultrason yardımıyla embriyoların rahim içine yerleştirilmesi görüntüleneceği için idrar torbasının dolu olması gerekiyor ve bu biraz zorlayıcı olabiliyor. Bol bol su içip sedyeye yattım, şişmiş karnınız üzerine sıkışmış haldeyken ultrason aletinin bastırılması biraz işkence de olsa dayanilamayacak cinsten değil ve herhangi bir anestezi gerekmiyor.

Transferden 45 dakika
sonra ayağa kalktım

5 gün beklemiş embriyolar arasından en kaliteli iki tanesi seçilmişti. Uzun bir kamışa benzer tüpten kayarak rahmime bırakıldılar. Doktorum bu işlemi yaparken ben de yanımdaki monitörden izleyebiliyordum. İki tane yuvarlak embriyonun yerleşmesini gördüm. Monitörde gördüğüm iki tontiş yuvarlak bana bonibonları hatırlattı. O anda bonibonlarımın geldiğini hissetmiştim. O günden sonra artık embriyolardan birinin adı boni, diğerinin adı ise bon'du benim için. İşte bonibonlar adı da bu şekilde hayatıma girmiş oldu. Transferden sonra sedye ile odama götürülürken ellerim karnımın üstünde bonibonlarımın benimle kalmaları için bildiğim bütün duaları sayıklıyordum. Normalde, transfer sonrası en az 45 dakika yerinizden kalkmamanızı tavsiye ediyorlar. İlk transferim sonrası neredeyse 1,5 saat nefes bile almaya korkarak yatmıştım. Tuvalete bile gidememiştim.



Fakat bu defa çok daha rahattım. Sadece 45 dakika yattım, sonrasında ise kalktım, giyindim ve evime gittim.

Şimdi umutla beklemekten başka yapabileceğim bir şey kalmamıştı.