TRANSFER SONRASI BEKLEME DÖNEMİ ve SONUÇ

İlk tedavide transfer sonrası neredeyse hiç hareket etmeden, merdiven çıkarken her basamakta durup dinlenerek, fazla hareket etmeden geçirmiştim gebelik testine kadar. Fakat bu defa çok daha rahattım. Arada televizyon karşısında yatıp keyif de yapıyordum tabii ama kendimi eve hapsetmedim.

Transferden sonraki gün
televizyon karşısı koltuk keyfi

Normal hayatıma devam ettim. Zaten tutunacaksa, tutunacaklar diye düşünerek, pozitif olmaya çalışarak, keyifle ve gezerek geçirdim günlerimi.

Transferden sonraki 3. gün regl sancılarına benzer ağrılarım oldu. Çok korktum. Regl olduğumu ve bu maceranın da sona erdiğini düşündüm. Kasıklarım, karnım çok ağrıyordu. Teyzem bacaklarımı ovaladı, masaj yaptı ve beni yatıştırdı sağolsun. Regl de olmadığımı görünce bu ağrıların pozitif bir işaret olduğuna, bebeklerin tutunma sancısı olduğuna yordum.


Transferden sonraki 10. gün ise arar ara karnıma hafif ağrılar giriyordu ve kasılmalar oluyordu. 12. günü bekleyemeden, test yapılması için merkeze gittim.
10. gün sabah erkenden eşimle birlikte merkeze gittik. Kan verdim. Sonra sonucu beklerken güzel bir kahvaltı ettik. Heyecan doruktaydı. Sonucu bildirmek üzere merkezden telefon etmeleri gerekiyordu ama beklediğimiz telefon bir türlü gelmeyince biz de kalktık merkeze geri gittik. Öyle heyecanlıydık ki bir müddet kapının önünde kalakaldık, giremedik içeriye. Eşimi ilk defa bu denli heyecanlı görmüştüm. Danışmadaki kız beni görünce önündeki deftere aldığı notu eliyle kapatarak "ayy İpek hanım aradım sizi ama..."dedi. Bir an negatif bir sonuç gelecek gibi hissettim. Ama bir yanım da pozitif olduğundan çok emindi. Sonra kağıtta ismimin altına yazılan rakamı gördüm: 522

Bu kanımdaki gebelik hormonu sonucuydu. Pozitifti!!!! Hamileydim!!! Sevinçten ağlamaya başladım, danışmadaki kızcağızın yüzüne bakarak. Ama öyle nazik, hanım hanım, uslu uslu, parmaklarla göz yaşların silindiği zarif ağlamalardan değil, bildiğin katıla katıla katıla, bağırarak ağlamaya başladım herkesin içinde. Gayet çirkin :) Fakat son derece güzel bir coşkuyla :) Danışman kızın yüzündeki şaşkın dehşet ifadesini unutamam! Eşim de ağlıyordu ama sanırım beni sakinleştirmek ve huzuru bozmamam için beni arabaya paketledi :)

Doktorumu aradım, sonucun çok yüksek olduğunu ve muhtemelen iki embriyonun da tuttuğunu söyledi. O sevincimi anlatmam mümkün değil. İlk 3 ay kimseye söylememeyi planlıyordum ama içimde tutabileceğim cinsten bir mutluluk değildi o, tüm dünyaya ilan edesim vardı. HAMİLEYDİMMMM!!!! Boni de bon da benimleydi! Bonibonlarıma hamileydim!

Dilerim, isteyen herkes bu duyguyu, annelik heyecanını tüm güzelliğiyle, sağlıkla yaşasın!

Sevgiyle İpek